Περιφορά επιταφίου Στα Χαραδιάτικα

 Μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα οι Χαραδιώτες παρακολούθησαν  στον Ιερό Ναό  του Άγιου Νικολάου τον Επιτάφιο Θρήνο και στην συνέχεια περιέφεραν τον επιτάφιο σχεδόν σε όλο το χωριό με στάσεις στο μνημείο Ηρώων ,την κεντρική πλατεία και στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου του Πολιούχου του Χωριού.

           Επιτάφιος Ακολουθία 

 ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ

1. Η ζωή έν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.
2. Η ζωή πώς θνήσκεις; Πώς και τάφω οικείς; Του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του ’δου τους νεκρούς εξανιστάς.
3. Μεγαλύνομέν Σε, Ιησού βασιλεύ, και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη Σου, δι ων έσωσας ημάς εκ της φθοράς.
4. Μέτρα γης ο στήσας, εν σμικρώ κατοικείς, Ιησού παμβασιλεύ, τάφω σήμερον, εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών.

 

5. Ο Δεσπότης πάντων, καθοράται νεκρός και εν μνήματι καινώ κατατίθεται ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών.
6. Μετά των κακούργων, ως κακούργος Χριστέ, ελογίσθης δικαιών ημάς άπαντας, κακουργίας του αρχαίου πτερνιστού.
7. Ο ωραίος κάλλει, παρά πάντας βροτούς ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται, ο την φύσιν ωραϊσας του παντός.
8. Ω θαυμάτων ξένων! Ω πραγμάτων καινών! Ο πνοής μοι χορηγός άπνους φέρεται, κηδευόμενος χερσί του Ιωσήφ.
9. Και εν τάφω έδυς και των κόλπων, Χριστέ, των πατρώων ουδαμώς απεφοίτησας, τούτο ξένον και παράδοξον ομού.
10. Νοερών συντρέχει, στρατιών η πληθύς Ιωσήφ και Νικοδήμω συστείλαι σε τον αχώρητον εν μνήματι σμικρώ.
11. Νεκρωθείς βουλήσει και τεθείς υπό γην, ζωοβρύτα Ιησού μου, εζώωσας νεκρωθέντα παραβάσει με πικρά.
12. Εν καινώ μνημείω κατετέθης Χριστέ, και την φύσιν των βροτών ανεκαίνισας αναστάς θεοπρεπώς εκ των νεκρών.
13. Επί γης κατήλθες, ινά σώσεις Αδάμ και εν γη μη ευρηκώς τούτον, Δέσποτα μέχρι ’δου κατελήλυθας ζητών.
14. Ως βροτός μεν θνήσκεις εκουσίως Σωτήρ, ως Θεός δε τους θνητούς εξανέστησας εκ μνημάτων και βυθού αμαρτιών.
15. Δακρυρρόους θρήνους επί σε η αγνή μητρικώς, ω Ιησού, επιρραίνουσα, ανεβόα: Πώς κηδεύσω σε, Υιέ;
16. Νεκρωθέντα πάλαι τον Αδάμ φθονερώς επανάγεις προς ζωήν τη νεκρώσει σου νέος Σώτερ, εν σαρκί φανείς Αδάμ.
17. Νοεραί σε τάξεις ηπλωμένων νεκρόν καθορώσαι δι' ημάς εξεπλήττοντο, καλυπτόμεναι ταις πτέρυξι, Σωτήρ.
18. Την πλευράν ενυγής ο πλευράν ειληφώς του Αδάμ, εξ ης την Εύαν διέπλασας και εξύβλυσας κρουνούς καθαρτικούς.
19. Απλωθείς εν ξύλω, συνηγάγου βροτούς, την πλευράν σου δε νυγείς την ζωήρρυτον πάσιν άφεσιν πήγαζεις, Ιησού.
20. Υπό γην βουλήσει κατελθών ως θνητός, επανάγεις από γης προς ουράνια τους εκείθεν πεπτωκότας, Ιησού.
21. Προσκυνώ το πάθος, ανυμνώ την ταφήν, μεγαλύνω σου το κράτος, φυλανθρώπε, δι' ων λέλυμαι παθών φθοροποιών.
22. Εκουσίως, Σώτερ, κατελθών υπό γην, νεκρωθέντα τους βροτούς ανεζώωσας και ανήγαγες εν δόξη πατρική.
23. Ο χειρί σου πλάσας τον Αδάμ εκ της γης, δι' αυτόν τη φύσει γέγονας άνθρωπος και εσταύρωσαι βουλήματι τω σω.
24. Οίμοι, φως του κόσμου! Οίμοι φως το εμόν! Ιησού μου ποθεινότατε, έκραζε η Παρθένος θρηνωδούσα γοερώς.
25. Ω Θεέ και Λόγε! Ω χαρά η εμή! Πώς ενέγκω σου ταφήν την τριήμερον; Νυν σπαράττομαι τα σπλάχνα μητρικώς.
26. Τις μοι δώσει ύδωρ και δακρύων πηγάς, η θεόνυμφος Παρθένος εκραύγαζεν, ίνα κλαύσω τον γλυκύν μου Ιησούν;
27. Πότε ίδω Σώτερ, Σε τον άχρονον φως, την χαράν και ηδονήν της καρδίας μου; η Παρθένος ανεβόαα γοερώς.
28. Θέλων ώφθης, Λόγε, εν τω τάφω νεκρός, αλλά ζηε και τους βροτούς, ως προείρηκας, αναστάσει σου, Σωτήρ μου, εγερείς.

Δόξα ... Τριαδικόν

29. Ανυμνούμεν, Λόγε, σε τον πάντων Θεόν συν Πατρί και τω Αγίω σου Πνεύματι και δοξάζουμεν την θείαν σου ταφήν.

Και νυν ... Θεοτόκιον

30. Μακαρίζομέν σε, Θεοτόκε αγνή, και τιμώμεν την ταφήν την τριήμερον του Υιού Σου και Θεού ημών πιστώς.